5 Μάθημα: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

.


ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗΣ για όλες τις ηλικίες.

   Αν ξεφύγουμε από ονοματολογίες και χρονολογίες, 
ότι μείνει, είναι η ουσία της Γνώσης της ανθρώπινης παρουσίας στην ζωή και την έκφραση.

-Παππού βοήθεια, είπε η Μαρία γελώντας, μας ζήτησαν να μάθουμε ιστορία της τέχνης απ' το Μεσαίωνα ως τα νεώτερα χρόνια! Πολλές οι τεχνοτροπίες και τα ονόματα παππού και με μπερδεύουν!

Ο μικρός Παναγιώτης ήταν στην κουζίνα με τη γιαγιά και η Ζωή με την Ελένη μόλις άκουσαν τι ζήτησε η Μαρία, νόμισαν πως θα ήταν βαρετή και μεγάλη ιστορία, σηκώθηκαν να φύγουν όταν ο παππούς χαμογελώντας είπε:

-Μη φύγετε! Η ιστορία που θα σας πω είναι απλή, θα την καταλάβετε, γιατί η τέχνη δεν είναι μόνον ζωγραφική και αγάλματα, ότι ο άνθρωπος δημιουργεί, είναι όλα τέχνη!”

“Με τέχνη κτίζει σπίτια, με τέχνη ράβει όμορφα ρούχα, κάνει έπιπλα, σκεύη για το νοικοκυριό, και όλα τα κάνει με τέτοιο τρόπο, για να είναι μαζί και χρήσιμα και όμορφα!”

Η σύγκριση κέντρισε την περιέργεια και την προσοχή τους για τη συνέχεια.

-Ονόματα και Τεχνοτροπίες πρέπει να τα μάθετε, γιατί αξίζει να γνωρίζετε τι αντιπροσωπεύουν! Θα δούμε όμως πρώτα τη μεγάλη εικόνα της ζωής και μετά, θα είναι ευκολότερο να καταλάβετε σωστά ότι για την τέχνη σας ζητούν να μάθετε στο σχολείο!”

“Η φύση διδάσκει. Με παρατήρηση και μελέτη, μεταφέρουμε την ομορφιά που βιώνουμε σε ότι δημιουργούμε!

Η Ζωή γέλασε.

-Παππού, τι λες; Κάνουμε τέχνη κάθε μέρα;

-Ναι Ζωή, όλοι κάνουμε τέχνη κάθε ημέρα! Δεν είπαμε ότι η “Ζωγραφική” είναι η Γραφή της Ζωής μας;”

“Θα δούμε την ιστορία της τέχνης με βοηθό που όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά: Το αυγό!”

Τα εγγονάκια χαμογέλασαν, νόμιζαν πως ο παππούς τα πειράζει, έμειναν όμως να ακούσουν την ιστορία της τέχνης, με πρωταγωνιστή το αυγό!

- Εμείς φτιάξαμε το αυγό, ή μας το δίνει η φύση και η κοτούλα που το γεννά;

-Μας το δίνει η φύση, είπαν και τρία μαζί!

-Για να ζωγραφίσουμε το αυγό, παρατηρούμε το σχήμα, το φως και τη σκιά, για να το σχεδιάσουμε σωστά στο δικό μας χαρτί!”

“Αν όλα όσα μας δίνει η φύση, παρατηρούμε και τα ζωγραφίζουμε όπως τα βλέπουμε, τότε το ονομάζουμε: “Φυσική Ζωγραφική”. Στην ιστορία της τέχνης, αυτή την περίοδο την ονόμασαν “Αναγέννηση"!

“Αν ζωγραφίσουμε το αυγό διαφορετικά, με άλλο τρόπο, αν και δεν θα υπάρχει ομοιότητα, όσο έχουμε την εντύπωση της αρχικής εικόνας του αυγού, όσο θα καταλαβαίνουν ποιο είναι το αντικείμενο που ζωγραφίσαμε, αυτή την τεχνοτροπία την ονόμασαν: “Ιμπρεσιονισμό”!”

“Το καταλάβατε έως εδώ;”

-Ε! Παππού, εύκολα είναι, είπαν τα μικρότερα!

-Αυτό θέλουμε είπε ο παππούς, με απλά λόγια για να τα καταλάβετε σωστά!”

“Είπαμε για την Αναγέννηση και τον Ιμπρεσιονισμό, πως λίγο ή πολύ αναγνωρίζουμε πάντοτε το αντικείμενο που ο ζωγράφος έβλεπε όταν ζωγράφιζε! Αν τώρα δημιουργεί με μεγάλη ελευθερία και στο έργο του δεν αναγνωρίζουμε καθόλου την αρχική εικόνα που έβλεπε, τότε η τέχνη γίνεται “Αφηρημένη Ζωγραφική”, ή αλλιώς, “Μοντέρνα Τέχνη”!”

Πριν συνεχίσει κοίταξε αν η Μαρία κατανοούσε όσα με απλά λόγια τους έλεγε.

-Είδαμε τη μεγάλη εικόνα με τις γενικές διαφορές κάθε ενότητας! Τώρα, με τη βοήθεια του αυγού, θα δούμε και τις τεχνοτροπίες!”

“Όταν η γιαγιά σπάσει και τηγανίσει το αυγό, αυτό έχει τώρα διαφορετικό σχήμα δεν είναι οβάλ, όπως ήταν όταν μας το έδωσε η κοτούλα.”

Τα εγγόνια γέλασαν με την παρομοίωση για το σχήμα του τηγανιτού αυγού!

-Το τηγανιτό αυγό αν και έχει άλλο σχήμα, όλοι μας γνωρίζουμε πως είναι το ίδιο αυγό”

“Έτσι συμβαίνει κι όταν κτίζουμε! Από μεγάλο βράχο που μας δίνει η φύση, αφού πρώτα τον σπάσουμε σε μικρές και μεγάλες πέτρες, κτίσουμε ένα σπίτι ή μια γέφυρα!”

“Αν και κτίζουμε με πέτρες, όλοι γνωρίζουν πως είναι κομμάτια ενός βράχου που μας τον έδωσε η φύση!”

“Και στα έπιπλα, ξύλα χρειαζόμαστε, μα όλοι γνωρίζουν πως τα λεπτά τους ξύλα είναι κομμάτια από κορμούς δέντρων που μας τους έδωσε η φύση!”

“Καταλάβατε; Αν και αλλάζουμε το αρχικό σχήμα, όπως με το τηγανιτό αυγό, τις πέτρες ή τα ξύλα, αν και ότι με αυτά δημιουργήσαμε έχει διαφορετικό σχήμα, έχουν ακόμα την εικόνα, την εντύπωση της αρχικής τους μορφής, αυτό που ονομάσαμε: Ιμπρεσιονισμό, από τη Γαλλική λέξη impresion που σημαίνει εντύπωση!”

Τα παιδιά πρόσεχαν, κι αυτό φάνηκε από τις απορίες που είχαν!

-Τώρα κτίζουν τα σπίτια με τσιμέντο και τούβλα, είπε η Ελένη; Δεν έχουν ούτε βράχους, ούτε πέτρες παππού, κι ο παππούς ήταν ευτυχής που τα παιδιά άκουγαν με προσοχή όσα τους έλεγε!

-Πολύ σωστή παρατήρηση Ελένη, μπράβο σας! Πριν πω για το τσιμέντο, θα θυμηθούμε πρώτα όσα κιόλας είπαμε.”

“Αν ζωγραφίζουμε όσα δίνει η φύση χωρίς να αλλάξουμε το σχήμα, τι έχουμε;

-Αναγέννηση, είπαν και τα τρία μαζί!

-Αν αλλάξουμε το σχήμα, μα στη ζωγραφιά είναι φανερή η αρχική εικόνα, τι έχουμε;

-Ιμπρεσιονισμό, αφού έχουμε την εντύπωσή της αρχικής εικόνας, είπε η Μαρία!

-Μπράβο παιδιά! Πολύ σωστά Μαρία!”

“Αυτό που η Ελένη είπε, συμβαίνει στην “Αφηρημένη Ζωγραφική”. Σπάζοντας τις πέτρες σε λεπτή σκόνη, όπως η άχνη, αν την ψήσουμε σε δυνατή φωτιά καίγεται και αποκτά το γκρίζο χρώμα του τσιμέντου. Έτσι γίνετε εύχρηστη, παίρνει εύκολα όποιο σχήμα θέλουμε για να κάνουμε κατασκευές δύσκολες, που δεν μπορούμε μόνον με τις πέτρες ή τα ξύλα!”

“Το ίδιο και η στάχτη από τα καμένα ξύλα! Τσιμέντο είναι κι αυτή, όχι τόσο δυνατή για να χτίσουμε σπίτια, αλλά χρήσιμη για τις γιαγιάδες που τα παλιά χρόνια έκτιζαν ό,τι χρειάζονταν στις αυλές για το νοικοκυριό τους!”

“Ας επιστρέψουμε στο τηγανισμένο αυγό που είναι στο πιάτο μας! Ποια στιγμή δεν θα βλέπουμε το αυγό;”

-Όταν το φάμε, είπε γελώντας η Ζωή και στην απορημένη ματιά της Ελένης συμπλήρωσε, αφού θα είναι μέσα στο στόμα μας, πως θα το δούμε;

-Έτσι και στην τέχνη. Αν ότι ζωγραφίζουμε είναι τελείως διαφορετικό από το αρχικό σχήμα που μας έδωσε η φύση, τότε έχουμε την “Αφηρημένη Ζωγραφική”!”

Η Μαρία σκέφτηκε τα όσα άκουγε και μετά ρώτησε.

-Παππού, κατάλαβα τη είναι Αναγέννηση, τι ο Ιμπρεσιονισμός και τι η Αφηρημένη ζωγραφική, υπάρχουν όμως πολλές τεχνοτροπίες! Πως θα τις γνωρίσω και θα τις μάθω;

-Είδαμε τις τρεις μεγάλες ενότητες, Αναγέννηση, Ιμπρεσιονισμό και μοντέρνα τέχνη. Πάλι με βοηθό το αυγό, θα δούμε όλες τις επιμέρους τεχνοτροπίες που η κάθε μία έχει μέσα της!

-Παππού, ρώτησε η Ελένη, πώς θα είναι διαφορετικά στυλ εφ' όσον δείχνουν το ίδιο αντικείμενο;

-Χμ! Τι σου αρέσει Ελένη να τρως συχνότερα; Σοκολάτα ή αυγό;

-Σοκολάτα, είπε η Ελένη χαμογελώντας!

-Ορίστε η αιτία για την πρώτη τεχνοτροπία; Η μαμά που γνωρίζει καλύτερα την αξία του αυγού, τι λέει; Ελένη πρώτα θα φας το αυγό που είναι καλό για την υγεία σου και μετά θα σου δώσω και λίγη σοκολάτα που σου αρέσει! Έτσι δεν λέει η κάθε μαμά;”

“Για να ζωγραφίσουμε αυτό που είπε η μαμά: “Πρώτα το αυγό και μετά λίγη σοκολάτα”, σχεδιάζουμε ένα μεγάλο αυγό με ζωηρά χρώματα, να φαίνεται στη ζωγραφιά κοντά μας και στο βάθος θα ζωγραφίσουμε μια μικρή σοκολάτα!”

“Όποιος δει τη ζωγραφιά, θα προσέξει πρώτα το αυγό και μετά τη σοκολάτα στο βάθος! Με αυτό τον τρόπο, στο έργο μας θα εκφράσουμε καλύτερα αυτό που σκεφτόμαστε!”

“Αυτός ο τρόπος ζωγραφικής ονομάστηκε Μανιερισμός, από τη λέξη Μανιέρα, (manierus = τρόπος)! Καταλάβατε;”

Τα παιδιά χαμογέλασαν, έκαναν με κατάφαση ναι και ο παππούς συνέχισε.

-Στο χωριό, όταν η γιαγιά βρει πολλά αυγά στο κοτέτσι, τι κάνει;

-Τα βάζει στο πανέρι, απάντησε η Μαρία!

-Πολύ ωραία! Τα πολλά αυγά είναι πλούτος αγαθών! Κι όταν ζωγραφίζουμε πολλά πράγματα μαζί, αν και γεμίζει ο χώρος στο έργο μας, αυτό όχι μόνο δεν μας κουράζει, αλλά μας ευχαριστεί πολύ!”

“Αυτή η πληθώρα των αγαθών ή των πραγμάτων, ονομάστηκε “Μπαρόκ”!”

“Ακόμα όμως τα αυγά, αν και πολλά στο πανέρι της γιαγιά, τα ζωγραφίζουμε με το γνωστό οβάλ σχήμα τους, όπως μας τα έδωσε η κότα!”

“Αν τώρα βάψουμε ή ζωγραφίσουμε πάνω στα αυγά -όπως το Πάσχα-, τα διακοσμητικά σχήματα που θα έχουν με τα φωτεινά χρώματα, είναι σαν παιχνίδι που μας αρέσει κι αυτό το ονόμασαν “Ροκοκό”, από τη Γαλλική λέξη Rocaille (ρουκάιλ) που είναι η διακόσμηση!”

Τα παιδιά και η Μαρία καταλάβαιναν με τις διαφορές τι ήθελε να πει η κάθε τεχνοτροπία χωριστά, κι ας ήταν όλες κομμάτια της Αναγέννησης!

-Αφού έχουμε πολλά αυγά, συνέχισε ο παππούς, θα θέλουμε να φάμε και λίγα!”

“Αν καλέσουμε φίλους, η μαμά θα στρώσει το καλό τραπεζομάντιλο, θα βγάλει σερβίτσιο με ποτήρια και μαχαιροπίρουνα, την ασημένια θήκη για τις πετσέτες και γενικά θα δώσει την πρέπουσα σοβαρότητα που δηλώνει σεβασμό στους καλεσμένους μας!”

“Αν έτσι ζωγραφίσουμε, αυτό ονομάζετε “Κλασικισμός”, μια τεχνοτροπία γεμάτη σοβαρότητα, όπου δεν υπάρχουν αυθόρμητες γραμμές ή χρώματα, που όλα είναι προσεκτικά προσχεδιασμένα. Ότι όμως ζωγραφίζουμε, πολλές φορές στέκει ακίνητο, μοιάζει στητό και άκαμπτο!”

“Αν όμως στρώσουμε το τραπέζι στον κήπο, με βάζα γεμάτα λουλούδια, αν ακούμε μουσική, αν έχουμε αναμμένα κεράκια για ατμόσφαιρα, αν προσφέρουμε ότι καλύτερο σε όσους αγαπάμε με γέλια και χαρές, αυτό θα έχει μέσα του τον “Ρομαντισμό”!

Έγινε για λίγο παύση και ο παππούς ρώτησε:

-Μαρία, με όσα είπαμε, κατάλαβες τη μεγάλη εικόνα και τις διάφορες τεχνοτροπίες που μέσα της έχει;

-Ναι παππού. Κατάλαβα πως αν μελετούμε τη φύση και μετά ζωγραφίζουμε βουνά, βράχια, Θάλασσα, Ουρανό, δέντρα ή ανθρώπους, άσχετα αν κάποια τα κάνουμε μεγαλύτερα από τα άλλα, όπως στον Μανιερισμό, ή αν βάλουμε πολλά μαζί, όπως στο Μπαρόκ, και όσα είπαμε για τις τεχνοτροπίες, όσο θα είναι όμοια με την εικόνα που έχουν στην φύση, αυτό είναι η Φυσική ζωγραφική, η Αναγέννηση!

-Πολύ σωστά τα είπες Μαρία! Είδες πόσο απλή είναι η ιστορία της τέχνης;

-Ελένη, πες μας τι είναι το αυγό!

-Είναι ...αυγό. Είναι σε σχήμα οβάλ το κάνουν τα πουλιά και οι κότες!

-Ζωή, περιέγραψε μας το αυγό!

-Είναι θρεπτικό και το κάνει η κότα!

-Μαρία, πως θα περιέγραφες το αυγό!

-Πουλιά, ερπετά, οι κότες που δεν είναι θηλαστικά, γεννούν αυγά κι από τα αυγά θα γίνουν νέα πουλιά και νέα ερπετά!

-Αν ρωτήσουμε τη γιαγιά τι είναι το αυγό, θα το περιγράψει με δικά της λόγια και λίγο πολύ, διαφορετικά θα απαντήσουν όλοι, σε όσους θα κάνουμε την ίδια ερώτηση.”

“Όπως κι αν περιγράψουμε το αυγό, αυτό είναι πάντοτε ίδιο και μόνον η περιγραφή μας αλλάζει! Έτσι συμβαίνει με τις διάφορες τεχνοτροπίες! Περιγράφουν όλες με διαφορετικό τρόπο το ίδιο πράγμα που βλέπουν στην φύση!”

“Αυτή είναι η διαφορά του Πραγματικού και της Αλήθειας! Το πραγματικό είναι ότι μας δίνει η φύση και οι τεχνοτροπίες που το ζωγραφίζουν, έτσι ή αλλιώς, είναι η αλήθεια, ο διαφορετικός δηλαδή τρόπος που κάθε καλλιτέχνης περιγράφει το πραγματικό!”

“Το καταλάβατε παιδιά;”

-Όπως στην τάξη, είπε η Ζωή. Αν και ακούμε το ίδιο μάθημα, το λέμε με δικά μας λόγια και διαφορετικά!

-Ακριβώς έτσι είναι κούκλα μου, μπράβο για τη σωστή παρομοίωση!”

“Ποια είναι η δεύτερη ενότητα;”

-Ο Ιμπρεσιονισμός, είπαν η Ζωή και η Μαρία μαζί και η Ζωή γελώντας συνέχισε.

-Είναι που τηγανίσαμε το αυγό παππού!

-Μπράβο που τα θυμόσαστε σωστά!”

“Στον Ιμπρεσιονισμό, αν και αλλάξαμε το αρχικό σχήμα, καταλαβαίνουμε την αρχική του μορφή, όπως μας το είχε δώσει η φύση”

“Έχει κι εδώ τεχνοτροπίες που θα δούμε με τη βοήθεια του αυγού, που κιόλας τηγανίσαμε!”

“Αν το τηγανιτό αυγό το κόψω σε κομμάτια για να το φάω, ποια τεχνοτροπία της ζωγραφικής θα έχω στο πιάτο μου;”

Το πρόσωπο της Μαρίας φωτίστηκε και τα ματάκια της έλαμψαν!

-Κυβισμό! Έτσι κόβουν τις μορφές, χωρίς να τις κάνουν τελείως αγνώριστες!

-Ο παππούς άνοιξε ένα βιβλίο και τους έδειξε διάφορες εικόνες από ζωγραφιές, να καταλάβουν και τα μικρότερα τι ήταν οι διάφορες τεχνοτροπίες της τέχνης!

-Γνωρίζετε ποια τεχνοτροπία τέχνης κάνει κάθε ημέρα η μαμά στο σπίτι;

Τα παιδιά κοίταξαν με απορία!

-Όταν κόβει ντομάτες για τη σαλάτα, όταν κόβει πατάτες να τηγανίσει, τα λαχανικά για να κάνει φαγητό, το ψωμί και τόσα άλλα πράγματα, η κάθε μαμά κάνει Κυβισμό, αφού με ίδια τεχνική τεμαχίζει όσα μας προσφέρει ως καλό φαγητό!

Στα παιδιά άρεσε πολύ αυτή η παρομοίωση και τη σχολίασαν για λίγη ώρα!

-Ας δούμε τώρα την “Αφηρημένη Ζωγραφική”!

Η Ζωή γέλασε!

-Παππού, πως θα είναι αφηρημένο ένα αυγό; Θα ...ξεχνάει; είπε και γέλασαν όλοι με την έξυπνη ατάκα!

-Ας δούμε πως θα φαίνεται το αυγό στην “Αφηρημένη Ζωγραφική”!”

“Γιατί κόψαμε σε μικρά κομμάτια το τηγανισμένο αυγό στο πιάτο μας;”

-Για να το φάμε, είπε γρήγορα-γρήγορα η Ελένη!

-Πολύ σωστά! Βάζουμε λοιπόν το πρώτο κομμάτι τηγανιτού αυγού στο στόμα και το μασουλάμε! Τώρα που είναι μέσα στο στόμα, το βλέπουμε;

-Όχι, είπαν και τα τρία μαζί!

-Αν και δεν βλέπουμε το αυγό, με βοηθό τη γεύση, ακόμη γνωρίζουμε ότι στο στόμα έχουμε αυγό! Έτσι δεν είναι;

Ναι απάντησαν όλα μαζί!

-Όσο μασουλάμε το αυγό, αν και δεν το βλέπουμε με τα μάτια, η εικόνα του υπάρχει στην σκέψη μας! Αν η μαμά το τηγάνισε με βούτυρο, αν έβαλε μέσα τυρί, ή ότι άλλο μας αρέσει, τότε νιώθουμε γεύσεις δυνατές με τη γλώσσα μας!”

“Αφού έχουμε στη σκέψη μας το σχήμα του αυγού, οι διαφορετικές και έντονες γεύσεις που ανακαλύπτουμε με τη γλώσσα μας, τον χρωματίζουν πολύ έντονα !”

“Μαρία, ποιος ζωγράφος κάνει σωστά τα σχήματα, αλλά τα χρωματίζει με άσχετα και δυνατά χρώματα;”

Η Μαρία που γνώριζε κιόλας αρκετά πράγματα από τα μαθήματα στο γυμνάσιο, θυμήθηκε και απάντησε σχεδόν με ανακούφιση.

-Ο Ματίς στην τεχνοτροπία του “Φωβισμού”! Και αμέσως συμπλήρωσε σχεδόν με ανακούφιση!

-Παππού, με τον τρόπο που τα είπες, τα καταλαβαίνω τώρα πολύ καλύτερα!

-Αυτό θέλουμε! Να καταλάβετε πως η Ζωγραφική είναι η γραφή της ζωής που ζούμε, γι αυτό και δεν μπορεί ο καλλιτέχνης να δημιουργήσει κυβισμό πριν την αναγέννηση. Έπρεπε πρώτα να μελετήσει τη φύση και μετά να την περιγράψει με τη δική του “αλήθεια” μέσα από κάθε έργο του”

“Με απλά λόγια, πρώτα μας δίνει η φύση το αυγό, μετά θα το τηγανίσουμε και μετά θα το κόψουμε να το γευτούμε! Αυτή είναι η σωστή σειρά και αν έτσι σκέφτεστε, θα καταλαβαίνετε κάθε μορφή τέχνης καλύτερα από πριν!”

“Αφού μασήσουμε το αυγό, ποιο είναι το επόμενο βήμα;

-Να το καταπιούμε, απάντησαν τα μικρά γελώντας!

-Πολύ σωστά! Μετά που θα καταπιούμε την πρώτη μπουκιά, ούτε στον οισοφάγο, ούτε στο στομάχι θα καταλαβαίνουμε πλέον τις γεύσεις και τα σχήματα! Εκεί όλα γίνονται μια “σούπα” χωρίς σχήματα, αλλά μόνον χρώματα ανακατεμένα!”

“Αυτή είναι η “Αφηρημένη Ζωγραφική”!”

Ο παππούς τους έδειξε κι άλλες εικόνες από τις διάφορες τεχνοτροπίες.

-Και μετά παππού, ρώτησε η Ελένη!

Ήταν μικρά. Ο παππούς γνώριζε πως αγνοούσαν τι ρώτησε η μικρή Ελένη!

-Σε σχέση με την τέχνη, τι θα γίνει το αυγό μετά που περάσει από το στομάχι μας μην μας απασχολεί τώρα! Μεγαλώνοντας, θα γνωρίσετε περισσότερα πράγματα και τότε θα μιλήσουμε με περισσότερα παραδείγματα!

Είδε απορία και απογοήτευση στα μάτια τους! Ένοιωσε πως έπρεπε να πει κάτι ακόμη, να μην αφήσει σκοτεινό κενό στη γνώση τους, κενό που θα γέμιζε ίσως με λάθος πληροφορίες!

-Μετά το στομάχι μας ποια είναι η φυσική συνέχεια που θα έχει το αυγό που φάγαμε;

Τα μικρά κοιτάχτηκαν χαμογελώντας και η Μαρία που γνώριζε, απάντησε

-Η τροφή θα μπει πρώτα στο λεπτό και μετά στο παχύ έντερο, και τέλος, ...δίστασε...!

-Και μετά! Συνέχισε ο παππούς γελώντας, θα τραβήξουμε το ...καζανάκι!

Τα παιδιά γελούσαν δυνατά και ο μικρός Παναγιώτης ήρθε τρέχοντας από την κουζίνα, να προλάβει το πανηγύρι του κεφιού που άκουγε!

Όταν κόπασαν γέλια και σχόλια, ο παππούς σοβάρεψε και ρώτησε:

-Όταν τρώτε αυγό, το κάνετε για να έρθει η ώρα να τραβήξετε το ...καζανάκι;

Απορία ξανά στα ματάκια τους!

Η Μαρία απάντησε πρώτη.

-Όχι παππού! Τρώμε το αυγό για να δυναμώσουμε!

-Αυτή είναι η σωστή απάντηση, είπε ο παππούς! Τρώμε το αυγό να πάρουμε δυνάμεις, να μπορούμε να προσφέρουμε, να επιστρέψουμε πίσω στη φύση κάτι από τις δικές μας ωφέλιμες δράσεις!”

“Γι αυτό όταν τρώμε ΔΕΝ μας απασχολεί να εκφράσουμε στην τέχνη με ότι συμβαίνει στο αυγό μετά το στομάχι!”

“Η τροφή θα ακολουθήσει τους νόμους της φύσης, για να επιστρέψει ως λίπασμα και πάλι πίσω στη γη!”

“Εμείς θέλουμε μόνον την ωφέλιμη ενέργεια που μέσα του έχει το αυγό να μας δώσει, να μεγαλώσουμε σωστά, να δημιουργήσουμε και εμείς κάτι από τα υπέροχα πράγματα που πολλοί φωτισμένοι άνθρωποι έκαναν έως σήμερα!”

- Δηλαδή παππού, είπε η Ζωή, η καλύτερη τεχνοτροπία είναι η αφηρημένη Ζωγραφική;

-Από που το συμπέρανες αυτό Ζωή;

-Αφού ωφελούμαστε όταν τρώμε το αυγό, κι αυτό στην ιστορία της τέχνης που μας είπες είναι η αφηρημένη Ζωγραφική!

Ο παππούς ξαφνιάστηκε από την επισήμανση της εγγονής, κατάλαβε πως πρέπει να είναι προσεκτικός, να μην αφήνει καθόλου κενά σε γνώσεις και έννοιες.

-Για να δούμε, είναι σωστό να σκεφτόμαστε έτσι;”

“Η παράλληλη ιστορία τέχνης και αυγού μας βοήθησε να καταλάβουμε τον τρόπο που οι τεχνοτροπίες αναπτύχθηκαν με τη σειρά που γνωρίζουμε.”

“Δεν θα μπορούμε να μελετήσουμε το αυγό, αν δεν μας το δώσει πρώτα η φύση, ούτε να το φάμε αν δεν το τηγανίσουμε πρώτα!”

“Στην τέχνη, ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να κάνει ιμπρεσιονισμό πριν τις απαραίτητες μελέτες που έγιναν στην Αναγέννηση, ούτε να κάνει αφηρημένη ζωγραφική πριν κάνει πρώτα ιμπρεσιονισμό!”

“Ωφελούμαστε όταν τρώμε το αυγό! Όμως, είπε κοιτώντας τη Μαρία, πότε είναι η καλύτερη στιγμή, η γεμάτη ομορφιά και χάρη στην πορεία όσων είπαμε με το αυγό;”

“Όταν το βρούμε στο κοτέτσι, όταν το μαγειρέψουμε και σε κοινό τραπέζι θα κάτσει η οικογένεια να μοιραστεί το ίδιο φαγητό, ή όταν το έχουμε κιόλας φάει και θα μείνουν πιάτα άδεια και ψίχουλα;”

Η Μαρία δεν χρειάστηκε να σκεφτεί για την επιλογή της.

-Στο στρωμένο τραπέζι με το μαγειρεμένο φαγητό για όλη την οικογένεια!

Φανερά ικανοποιημένος ο παππούς από την απάντηση της μεγάλης του εγγονής, είπε:

-Πολύ σωστά Μαρία!

“Η Αναγέννηση είναι η αρχή! Όπως δεν χρειάζεται κάτι να κάνουμε εμείς για το αυγό που βρήκαμε στο κοτέτσι, έτσι και στην Αναγέννηση δεν συμμετέχουμε σε ότι η φύση μας το δίνει έτοιμο! Μπορούμε και πρέπει ως μαθητές, με σωστή παρατήρηση να ωφεληθούμε διδακτικά!”

“Στον Ιμπρεσιονισμό, -όπως και στο μαγειρεμένο φαγητό στο τραπέζι-, δεν είμαστε πλέον οι μαθητές! Τώρα συμμετέχουμε ενεργά, αλλάζουμε την αρχική εικόνα έτσι όπως εμείς θέλουμε! Βέβαια, αν και την αλλάξαμε, ότι ζωγραφίζουμε, ή ότι η μαμά μαγειρέψει, αναγνωρίζουμε πάντοτε όσα η φύση μας έχει δώσει!”

“Το καταλάβατε αυτό παιδιά;”

Αφού έγνεψαν όλα τους, ναι, ο παππούς συνέχισε.

-Στην αφηρημένη ζωγραφική, όταν δηλαδή έχουμε φάει το αυγό, υπάρχει τώρα ιδιοτέλεια! Παύει πλέον το εμείς στο κοινό τραπέζι! Τώρα έχουμε μόνον το εγώ!”

“Το ίδιο θα συμβεί σε κάθε αφηρημένο έργο! Αλλάζοντας τελείως την αρχική εικόνα, κανείς δεν μπορεί να την αναγνωρίσει στο έργο μας, μόνον εμείς θα γνωρίζουμε το αρχικό ερέθισμα και θα είναι κατανοητό μόνον από εμάς!”

“Η ευλογία που υπάρχει όταν μοιραζόμαστε, όταν με ευγνωμοσύνη συγκεντρωνόμαστε στο οικογενειακό τραπέζι, εξαφανίζεται, όταν με ιδιοτέλεια και εγωισμό ενεργεί το ΕΓΩ!”

-Δηλαδή παππού, είναι εγωισμός που τρώμε το φαγητό μας;

-Όχι κουκλάκια μου! Για όλους ετοιμάζει η μαμά το φαγητό στο στρωμένο τραπέζι και καλά κάνετε που το τρώτε ΌΛΟ!”

“Όταν τρώτε με όλη την οικογένεια και όχι ο καθένας ξεχωριστά, όπως κάνουμε στα βιαστικά ντελίβερι, θα μεταφέρετε αυτή την οικογενειακή ευλογία και στη δική σας οικογένεια όταν μεγαλώσετε!”

“Γι αυτό ο Ιμπρεσιονισμός είναι τέχνη φωτεινή, μας επιτρέπει να συμμετέχουμε ισότιμα, γινόμαστε συν-δημιουργοί σε ότι φύση μας έδωσε!”

Ο μικρός Παναγιώτης ήταν για ώρα υπομονετικά καθιστός στην αγκαλιά της αδερφής του Ελένης, περιμένοντας μάταια την επόμενη στιγμή του γέλιου!

-Ω! είπε η Ελένη! Παναγιώτη, τρέχα στη γιαγιά να σου αλλάξει το μπεμπιλίνο γιατί, ...ουφ, μυρίζει πολύ!

Σηκώθηκε και έτρεξε προς την κουζίνα, όταν η Μαρία του φώναξε και κοντοστάθηκε να ακούσει ότι με γέλια του είπε:

-Να πεις τη γιαγιά, το αυγό που έφαγες έγινε τώρα αφηρημένος πίνακας ζωγραφικής!

Όλοι γέλασαν, μα ο μικρός Παναγιώτης δεν κατάλαβε την αιτία και κοίταξε με απορία την αδερφή του την Ελένη που επανέλαβε.

-Να πεις τη γιαγιά, ότι το αυγό έγινε αφηρημένος πίνακας στο μπεμπιλίνο!

Τα γέλια ξέσπασαν ξανά για ώρα, περισσότερο όσο άκουγαν το μικρό Παναγιώτη να εξηγεί στην απορημένη γιαγιά:

-Νίτσα -η Ελενίτσα- είπε, μπιλίνο ...πίνακα!

Πως να καταλάβει η γιαγιά, όσα με ελάχιστα και απλά λόγια υπέροχης ομορφιάς, της εξηγούσε ο μικρός της εγγονός, για τη “φυσική” κατάληξη της ανεικονικής και αφηρημένης τέχνης του αυγού, στον δικό του μπεμπιλίνο-καμβά!

   Ευχόμαστε σε όλους,

Καλή Σπουδή με πολλά σκαλιά γνώσης,

για ποιοτικά καλύτερο κόσμο!

Χρήστος Τυρεκίδης

Κατάλογος Μαθημάτων:

    1ο Μάθημα: Εισαγωγή 

    2ο Μάθημα: Σχεδιάζω Στάμνα 

    3ο Μάθημα: Σχεδιάζω Κεκλιμένο Πιάτο 

    4ο Μάθημα: Ασκήσεις με σωστό Σχεδιασμό 

    5ο Μάθημα: Ιστορία της Τέχνης για όλους 

    6ο Μάθημα: Προοπτική με ένα σημείο φυγής 

    7ο Μάθημα: Προοπτική με δύο σημεία φυγής 

    8ο Μάθημα: Η Διαφορά Γύμνιας από τη Γδύμνια 

    9ο Μάθημα: Φωτοσκίαση με μολύβι 

 10ο Μάθημα: Φωτοσκίαση με κάρβουνο 

 11ο Μάθημα: Ασκήσεις σχεδιασμού 

 12ο Μάθημα: Πρόσωπο – Αναλογίες 

 13ο Μάθημα: Σώμα – Αναλογίες 

 14ο Μάθημα: Ασκήσεις σχεδιασμού
.    15ο Μάθημα: Αισθητική, Συμβολισμός & Αποσυμβολισμός σε Ζωή & Τέχνη

Κοινοποιήσετε τα δωρεάν μαθήματα με κλικ, κάτω στο εικονίδιο!